Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27-02-2017 r. – 0461-ITPB1.4511.103.2017.1.PSZ

Czy udział pracowników w imprezie jubileuszowej skutkuje powstaniem przychodu po stronie pracowników i czy w związku z tym powoduje, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od tak uzyskanego przychodu?

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracownika w imprezie jubileuszowej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 16 lutego 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wnioskodawca zajmuje się produkcją ram meblowych do mebli oraz świadczeniem usług deweloperskich. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 6 października 2016 r. minęła 10 rocznica założenia firmy. W związku z obchodami 10-lecia działalności firmy (czynnego podatnika VAT) został zorganizowany bal integracyjny dla pracowników oraz przedstawicieli odbiorców. Uroczystość jubileuszowa została zorganizowana w restauracji, w dniu 7 października 2016 r.

Na bal zostali zaproszeni pracownicy z osobami towarzyszącymi oraz kilku przedstawicieli największych odbiorców z osobami towarzyszącymi.

W ramach tej uroczystości zorganizowano niespodziankę dla pracowników – koncert zespołu. Dla pracowników z najdłuższym stażem zamówiono dyplomy.

W związku z organizacją imprezy jubileuszowej Wnioskodawca poniósł następujące wydatki na:

• kompleksową usługę organizacji uroczystości jubileuszu 10-lecia firmy w restauracji. Na koszt kompleksowej usługi organizacji uroczystości złożyły się koszty wynajmu dwóch sal: górnej i dolnej, ponieważ jedna sala nie pomieściłaby 250 osób, usługa przygotowania posiłków dla 250 osób oraz koszt obsługi kelnerskiej. Koszt usługi wyniósł 15.203 zł 25 gr netto, ze stawką VAT 23% za;
• wynajem hali magazynowej 15mx20m; Wnioskodawca zobligowany był wynająć namiot ze względów bezpieczeństwa bhp i ppoż, ponieważ żadna z sal nie spełniała wymogów bezpieczeństwa w ilości 250 osób jednocześnie; po zakończeniu części oficjalnej w tym namiocie odbył się koncert;
• ochronę fizyczną w dniach 7-8 października 2016 r. do umowy;
• wynajem sali konferencyjnej w hotelu/restauracji w celu spotkania z przedstawicielami największego odbiorcy firmy; konferencja z kontrahentami miała na celu przedstawienie wyników sprzedażowych oraz planów na dalszy rozwój firmy Wnioskodawcy;
• obsługę techniczną imprezy z okazji 10-lecia firmy (dotyczy obsługi technicznej koncertu);
• występ artystyczny (koncert) w dniu 7 października 2016 r.;
• zaproszenia;
• dyplomy dla pracowników z najdłuższym stażem pracy.

Wszystkie wydatki poniesione w związku z jubileuszem firmy zostały sfinansowane ze środków obrotowych firmy.

Celem imprezy jubileuszowej było zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawa efektywności pracy (wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych), a przez to zwiększenie przychodów firmy. Dodatkowo poprzez udział kontrahentów w imprezie Wnioskodawca zamierzał umocnić relacje biznesowe z grupą największych odbiorców.

W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zadano m.in. następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 2).

Czy udział pracowników w imprezie jubileuszowej skutkuje powstaniem przychodu po stronie pracowników i czy w związku z tym powoduje, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od tak uzyskanego przychodu?

W jaki sposób policzyć i udokumentować osobo-koszt za 1 uczestnika imprezy jubileuszowej?

Czy osobo-koszt policzyć w ten sposób, że zebrać wszystkie wartości netto z faktur dotyczących zorganizowania imprezy jubileuszowej i podzielić przez liczbę członków imprezy (pracowników oraz osoby im towarzyszące i przedstawicieli odbiorców razem z osobami im towarzyszącymi)?

Zdaniem Wnioskodawcy, po stronie pracownika nie powstaje przychód z tytułu udziału w imprezie jubileuszowej. Potwierdza to interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2016 r. nr DD3.8222.2.358.2015.CRS Minister Finansów oraz wyrok TK z 8 lipca 2014r„ sygn.. akt K 7/13 pracownicy oraz członkowie ich rodzin bądź osoby towarzyszące im podczas udziału w imprezach integracyjnych nie uzyskują przychodu więc nie potrzeba liczyć „osobo-przychodu” za udział pracownika w imprezie jubileuszowej wraz z członkiem rodziny bądź osobą towarzyszącą i doliczać tej kwoty do ich przychodu ze stosunku pracy.

W związku z powyższym na pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnika w związku z koniecznością obliczenia zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006r., sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 6 października 2016 r. minęła 10 rocznica założenia firmy Wnioskodawcy. W związku z obchodami 10-lecia działalności firmy został zorganizowany bal integracyjny dla pracowników oraz przedstawicieli odbiorców. Uroczystość jubileuszowa została zorganizowana w restauracji, w dniu 7 października 2016 r..

Na bal zostali zaproszeni pracownicy z osobami towarzyszącymi oraz kilku przedstawicieli największych odbiorców z osobami towarzyszącymi.

W ramach tej uroczystości zorganizowano niespodziankę dla pracowników – koncert zespołu. Dla pracowników z najdłuższym stażem zamówiono dyplomy. W związku z organizacją imprezy jubileuszowej Wnioskodawca poniósł wydatki na kompleksową usługę organizacji uroczystości jubileuszu 10-lecia firmy, wynajem hali magazynowej, ochronę fizyczną w dniach 7-8 października 2016 r., wynajem sali konferencyjnej w hotelu/restauracji w celu spotkania z przedstawicielami największego odbiorcy firmy, obsługę techniczną imprezy z okazji 10-lecia firmy, koncert w dniu 7 października 2016 r., zaproszenia, dyplomy dla pracowników z najdłuższym stażem pracy.

Wszystkie wydatki poniesione w związku z jubileuszem firmy zostały sfinansowane ze środków obrotowych firmy. Celem imprezy jubileuszowej było zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawa efektywności pracy (wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych), a przez to zwiększenie przychodów firmy. Dodatkowo poprzez udział kontrahentów w imprezie Wnioskodawca zamierzał umocnić relacje biznesowe z grupą największych odbiorców.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny czy udział w imprezie jubileuszowej prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w imprezie jubileuszowej zaoferowanej przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznać zatem należy, że udział w imprezie jubileuszowej, która miała na celu integrację pracowników, co jednocześnie przełożyć się miało na lepszą współpracę, zwiększenie wydajności i jakości wykonywanych obowiązków nie stanowi dla pracowników przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji po stronie pracownika nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

To oznacza, że na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek płatnika określony w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kontekście powyższego, bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie kwestii sposobu wyliczenia kosztu udziału jednego uczestnika imprezy jubileuszowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/